Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013

"Ουρανόπετρα"


Ουρανόπετρα η δωκέκατη γενιά
κυκλοφορεί 04/03/2013 (Μεταίχμιο)

Κύπρος 1571, ο Γερόλεμος κόβει στα τέσσερα το φυλαχτό που του έσωσε τη ζωή, χαράζει σημάδια σε κάθε κομμάτι και τα μοιράζει στους τέσσερις γιους του. Αν ποτέ ενωθούν…

Δώδεκα γενιές αργότερα ένας απόγονός του πορεύεται με βάση τη θεωρία του: Όπου πατώ είναι δικός μου δρόμος, για να κτιστεί το θυελλώδες μυθιστόρημα “Ουρανόπετρα”.

Το βιβλίο περιδιαβαίνει σε Κύπρο, Αθήνα, Θεσσαλία, Ήπειρο και πάνω απ’ όλα στον συμπαντικό χάρτη της ψυχής εξιστορώντας μες από την πολυεπίπεδη ματιά του συγγραφέα, την αναγνωστική ευφορία και τους ολοζώντανους χαρακτήρες τη ζωή των αφανών που απάνω τους πατούμε.

Περιπέτειες, δυνατοί έρωτες, αναπάντεχες ανατροπές, άγνωστες εποχές, άγνωστη καθημερινότητα, η αιώνια πάλη του καλού και του κακού, το νόμιμο άδικο και το παράνομο δίκιο, ο πατριωτισμός και τα συνθήματα, ολόιδιοι κατακτητές με διαφορετικά

προσωπεία, ο ελληνισμός στις γεωγραφικές εσχατιές του, τα όνειρα και οι ελπίδες των προπατόρων μας όλα γίνονται γέφυρα με το σήμερα θέτοντας μεταξύ πολλών άλλων το ερώτημα: μήπως λησμονώντας το χθες αποκόβεσαι απ' τη ρίζα σου κι αντί για δεντρί είσαι κισσός που ψάχνει αλλού στηρίγματα;

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ

Τον έζωσε το άστραμμα του θανάτου. Καπνοί, κασμάδες, φτυάρια, ζεμπίλια, δεμάτια μπαμπάκι και τόνοι χώματος υψώθηκαν ωσάν τεράστιος ανθός της ροδιάς. «Θε μου!» πρόλαβε να πει κι όμοιαζε όπως έπεφτε ν’ απλώνει τα χέρια του, θαρρείς και καρτερούσε τον Θεό να τον αρπάξει και να τον απιθώσει παράμερα, απείραχτο κι ολόσωστο.
                                                  *

Έμπηξε τα δάχτυλα στον σωλήνα και τράβηξε κάμποσα κιτρινισμένα χαρτιά. Ξέστριψε μια κόλλα και πάσχισε να τη διαβάσει. Ανήμπορος να μετρηθεί με τις αράδες της αναρωτιόταν: Πόσο καιρό να βρίσκονταν κει μέσα; Τι να έγραφαν;

                                                 *

Πήρε να της βγάζει ένα ένα τα ρούχα ωσότου έμεινε ολόγυμνη ομπρός του. Θαρρείς κι ο αφρός της θάλασσας ορθώθηκε και σχημάτισε τ’ ολόλευκο κορμί της. «Αφροδίτη!» αναφώνησε και… γίνηκε πυροτέχνημα στην αγκάλη της μέχρι τα ξημερώματα.

                                                 *

«Έχει δρόμο που ορίζεις την πατημασιά σου και δρόμο όπου σου την ορίζουν άλλοι. Στοχάσου και διάλεξε σε ποιον θέλεις να πατάς».

«Όπου πατώ είναι δικός μου δρόμος!» αποκρίθηκε.

                                                                                       

Δεν υπάρχουν σχόλια: