Δείγμα γραφής "Μόνο να τους άγγιζα"

...Με κοίταξε στα μάτια και δεν τα πήρε από πάνω μου για όση ώρα μιλούσε. Κι έλεγε όσα συνέβαιναν μέσα μου και τα θεωρούσα δικά μου, εφτασφράγιστα μυστικά.
«Βλέπω δρόμους να μπλέκονται μεταξύ τους όπως τα φίδια. Να σμίγουν, να ενώνονται, να εξαφανίζονται και να εμφανίζονται ξανά. Ανέμους να στροβιλίζονται, να σχηματίζουν αέρινες μορφές με μάζα και σχήμα και κίνηση ανθρώπων, να ξεχωρίζουν, ημιαόρατοι, αέρας μες τον αέρα. Βλέπω καπνούς και θάλασσες και φωνές να σ’ αρπάζουν να σε βουτούν στο αίμα τους. Βλέπω ανάσες και νύχτες και ποτάμια να υφαίνονται στα χέρια σου. Να σε τραβούν σκιές και σκέψεις, να σε πατούν και να σε πηγαινοφέρνουν. Να ψάχνεις, να ρωτάς. Να στέκεσαι στα περάσματα και στα γεφύρια. Να μη μπορείς να περιμένεις. Να πηγαίνεις μαζί με το νερό και κόντρα. Γυμνός να κυλιέσαι στις πλαγιές και να ’χουν χιόνι. Να μπαίνεις στους κορμούς των δέντρων, στους τοίχους και στα κάστρα. Να χώνεσαι στο χώμα και να φυτρώνεις. Ν’ ανάβεις ήλιους σε σπηλιές και να κυλάς φεγγάρια στους γκρεμούς. Να δένεσαι, να λύνεσαι κι όλο δεμένος να ’σαι. Να σκιάζεσαι και να τρομάζεις. Να χαίρεσαι, να βασανίζεσαι. Να ’χεις κορμί και να μην έχεις. Τη μια να είσαι συ, την άλλη άλλος. Να μοιράζεσαι. Αλλού να στέλνεις το κορμί, αλλού το στόμα, αλλού τα μάτια. Εδώ το νου. Εκεί τα χέρια και παραπέρα την καρδιά. Να ξημερώνεσαι σ’ ένα δωμάτιο και να ’χεις κι άλλους δίπλα σου. Πολλούς. Πότε να τους βλέπεις και πότε να νιώθεις μόνος κι ας μην είσαι. Να βρέχει μες στα μάτια σου. Να βγαίνει μία δύναμη που πότε λες χαμένη πάει και πότε να ελπίζεις. Κι όλο να ονειρεύεσαι πως βρίσκεσαι στο ίδιο πηγάδι, που ’χει φωτιά στον πάτο. Και συ να ρίχνεις τον κουβά για να μαζέψεις φλόγες. Σαν τα σταφύλια στα καλάθια. Να τρώει η τριχιά την πέτρα και συ να τρως απ’ τον εαυτό σου.
»Βλέπω να με ρωτάς που τα ’μαθα και που τα ξέρω όλα τούτα και να σου λέω πως έχει μες τον κόσμο για κάθε έναν, έναν άλλο μόνο. Μόνον έναν. Που ξέρει να σε διαβάζει. Να μπαίνει μες στη σκέψη σου. Κι είναι τύχη μεγάλη αν τον βρεις. Κι είναι ποτάμι αμίλητο, που τρέχει απ’ τα μάτια στ’ άλλα μάτια. Κι είναι κρίμα αν το βρεις και δεν πιαστείς απ’ το νερό του...