Προφανώς εννοείτε το Βραβείο Αναγνωστών 2009.
Εισπράττω την επιβράβευση αυτή ως αντίδωρο συγκίνησης για την επικοινωνία με τους αναγνώστες μέσα από τις
σελίδες του «Ιμαρέτ». Ωστόσο το ζήτημα της «πρωτιάς» σταματά εκεί, αφού δεν
συμφωνώ με κανενός είδους πρωτεία στην τέχνη. Κατά κάποιο τρόπο αποτελούν
ιδιότυπο ρατσισμό και φορέα εξουσίας, γιατί ενστερνιζόμενος ο δημιουργός την
«πρωτιά» ταυτίζεται και με την ιδιότητα του νικητή, η οποία, καθώς προϋποθέτει
την ύπαρξη ηττημένου, εμπεριέχει την αλαζονεία, τη φιλαυτία και την έπαρση που
δεν συνάδουν με την πνευματικότητα. Η κοινωνία μας βρίθει από «πρώτους» και
«νικητές» οι οποίοι με σιγουριά υπερφίαλη για όσα υποστηρίζουν, πράττουν και
λένε, λησμονούν ή αγνοούν πως οι βεβαιότητες είναι βιαιότητες και οι αυθεντίες
γεννούν αυθαιρεσίες.
Αναντίρρητα, από τη στιγμή που συντελείται η εκτίναξη προς το πεδίο
όπου κάθε δημιουργός επιλέγει ν’ αγωνιστεί, στόχος είναι η κορυφή. Όμως η
κορυφή αυτή δεν σηματοδοτείται με πρωτεία που του απονέμονται αλλά με την
κατάκτηση του πνευματικού οράματος του.
Εξάλλου, σε κάθε «νίκη-πρωτιά» ελλοχεύει ο
κίνδυνος της απώλειας· Σε εσωτερικό-ατομικό επίπεδο αλλά και εξαιτίας των επερχόμενων
αλλαγών οι οποίες αφορούν τις συμπεριφορές τρίτων και εκδηλώνονται με ποικίλες
αποχρώσεις. Κατά συνέπεια, καλό είναι να αναζητά κανείς το αντίδοτο στην περισυλλογή
και στην περίσκεψη.
Τα
παραπάνω δεν σημαίνουν ότι δεν χαίρομαι την επιτυχία του «Ιμαρέτ», αφού
προσδοκία μου είναι να γνωρίσουν οι αναγνώστες το έργο μου. Επιτυχία, η οποία με
γεμίζει δημιουργική ευθύνη και την εκλαμβάνω ως θετική πρόκληση να δοκιμαστώ
εκφραστικά και μυθοπλαστικά σε ακόμη πιο δύσκολες ατραπούς με μοναδικό στόχο το
λογοτεχνικό μου όραμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου