Ο Γιάννης Καλπούζος είναι ένας από τους ελάχιστους συγγραφείς ιστορικών μυθιστορημάτων στην Ελλάδα που αποδίδουν ισομερή, ποσοτικά και ποιοτικά, σημασία, τόσο στο «εξωτερικό» ιστορικό περίβλημα του μύθου που πλάθουν, όσο και στις «εσωτερικές» ψυχολογικές διεργασίες των κεντρικών τους ηρώων. Αυτό ισχύει και για τα τρία μυθιστορήματα που τον καθιέρωσαν στον χώρο, το «Ιμαρέτ», το «Άγιοι δαίμονες» αλλά και το πρόσφατο «Ουρανόπετρα». Του τελευταίου είχα τη χαρά αλλά και την αισθητική ικανοποίηση να ολοκληρώσω την ανάγνωση αυτές τις ημέρες. Έτσι είναι ακόμα ολόφρεσκα στην αναγνωστική μου μνήμη οι γεύσεις και τα αρώματα από το βιβλίο. Και πρόκειται για γεύσεις ευωδιαστές και αρώματα μεθυστικά. Η «Ουρανόπετρα» διαδραματίζεται στην Κύπρο την περίοδο 1878-1917. Κι είναι όλα τόσο οικεία, τόσο ζεστά, γλυκά και ταξιδιάρικα. Για να πω και το τετριμμένο: Ο Καλπούζος με ταξίδεψε. Λες και περπατούσα μαζί με τον Αδάμο, τον κεντρικό ήρωα, στα πλινθόκτιστα κακόφημα σοκάκια της Σκάλας, στην ξύλινη αποβάθρα, στον κάμπο πέρα από την Αλυκή, κ.λπ. Το μυθιστόρημα αν και ιστορικό, είναι πολυεπίπεδο και πολυθεματικό. Κύριοι άξονες, η Κύπρος των πρώτων χρόνων της αποικιοκρατίας, ο αλυτρωτισμός του ελληνισμού της εσχατιάς, ο έρωτας, αλλά και η τιμιότητα και η ευθυκρισία. Συνιστώ το βιβλίο ανεπιφύλακτα, ειδικά στους Κύπριους αναγνώστες, και για σκοπούς αυτογνωσίας.
Γιώργος Φράγκος (Φιλελεύθερος 25.8.2013)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου