ΚΡΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟ "Ο,ΤΙ ΑΓΑΠΩ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΣΟΥ", ΜΑΡΙΑ ΜΠΑΚΑΡΑ

Ο Γιάννης Καλπούζος είναι πολυγραφότατος κι εγώ είχα τη χαρά, εκτός από το στιχουργικό του έργο, να είμαι θαυμάστρια και του λογοτεχνικού του. Ιδιαιτέρως το βραβευμένο του "Ιμαρέτ: Στη σκιά του ρολογιού " έχει μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου.

Το καινούριο του βιβλίο "Ό, τι αγαπώ είναι δικό σου" τοποθετείται χρονικά την εποχή του εμφυλίου, μέχρι τη δεκαετία του '90. Μας μεταφέρει στην επαρχία, όπου ανάμεσα στα ανέμελα παιδικά παιχνίδια και τις σκανταλιές, ανθίζει ο έρωτας του Άνδη και της Θάλειας.

Αργότερα μεταφερόμαστε στην Αθήνα, όπου οι δύο νέοι καλούνται να υπερασπιστούν αυτόν τον έρωτα. Ίσως εάν ήταν ένα άλλο βιβλίο, εάν είχε γραφτεί από έναν άλλον συγγραφέα, εάν είχε μία άλλη "γλώσσα" να μπορούσα να πω πως όντως, είναι η ιστορία του Άνδη και της Θάλειας. Όμως όχι, δεν είναι έτσι. Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί τις ζωές τους για να μας περιγράψει άλλα γεγονότα, αλλά, κυρίως να μας δώσει την ευκαιρία να αναρωτηθούμε για τις αιτίες που οδηγήθηκαν οι ήρωες του σε συγκεκριμένες κινήσεις, κάποιες από τις οποίες, κατά την προσωπική μου εκτίμηση, έχουν συμβολικό χαρακτήρα.

Ο Καλπούζος έχει γράψει ένα βιβλίο για την Ιστορία της Ελλάδας και πώς αυτή πληγώνει τους ανθρώπους και αφήνει τα «σημάδια» της στην ψυχή τους. Μέσα από το λογοτεχνικό ταξίδι που κάνουμε, διαπιστώνουμε πώς «σημαδεύεται» και η δική μας ψυχή, μα πάνω από όλα πώς σκεφτόμαστε. Παίρνοντας ως δεδομένο, πως ένα συγγραφικό έργο είναι ένα πολιτισμικό συγκείμενο, τότε το συγκεκριμένο έργο, φανερώνει τη νοηματοδότηση πολλών ταυτοτήτων, της εκάστοτε ιστορικής περιόδου.

Γιατί το "Ό, τι αγαπώ είναι δικό σου" δεν είναι ένα απλό βιβλίο. Είναι ένα λογοτεχνικό αριστούργημα, το οποίο θα μπορούσε άνετα να χρησιμεύσει και ως ιστορικό σύγγραμμα. Ένα βιβλίο σκληρό και ειλικρινές, απογυμνωμένο από τους συντηρητισμούς -που συνηθίζονται στις μέρες μας- στη γλώσσα, το ύφος ή την ίδια τη μυθοπλασία. Θα μπορούσε να μην έχει αρχή, μέση, τέλος. Να μην έχει πλοκή, ήρωες, ή πληροφορίες. Και πάλι θα θέλαμε να το διαβάσουμε -θα έπρεπε να το διαβάσουμε- για τον αριστουργηματικό τρόπο με τον οποίο ο συγγραφέας χειρίζεται τη γλώσσα.

Ο Γιάννης Καλπούζος γράφει με λυρισμό και νοσταλγία. Είναι ένας εξαιρετικός τεχνίτης της γλώσσας, αλλά και μια πένα γεμάτη τόλμη και συναίσθημα.

Εντούτοις εκτός από όλα τα άλλα, διαβάζοντας το συγκεκριμένο βιβλίο, κερδίζουμε ένα πλήθος συναισθημάτων, τα οποία γεμίζουν την καρδιά μας και μετά τη σπάνε σε μικρά κομματάκια. Όταν τα κομματάκια ενωθούν πάλι, δεν είσαι ξανά ο ίδιος. Μόνο ένα μοναδικό έργο και ένας σπουδαίος δημιουργός, έχουν την ικανότητα να προκαλέσουν κάτι τέτοιο.

Μαρία Μπακάρα Book Review ARTS AND THE CITY

http://www.artsandthecity.gr/article/Book-Review:-%22Oti-agapo-einai-diko-sou%22-tou-Gianni-Kalpouzou/13759/